W Polsce, każdego roku ok. 16-17000 Pacjentów dowiaduje się o rozpoznaniu raka gruczołu krokowego. W tym samym czasie ok. 5000 mężczyzn odchodzi z powodu przegranej walki z tym nowotworem.
Radioterapia jest nieodzownym elementem terapii raka gruczołu krokowego. Jej zastosowanie, zawsze po konsultacji chorego i ocenie jego sytuacji klinicznej, może być wskazane na każdym etapie zaawansowania choroby.
Radioonkolodzy prowadzą terapię raka gruczołu krokowego począwszy od chorych z grupy niskiego, pośredniego ryzyka o lepszym rokowaniu wg NCCN (preferowaną opcją terapeutyczną pozostaje tzw. aktywny nadzór). W tych scenariuszach klinicznych możliwe jest zastosowanie radioterapii interwencyjnej/ brachyterapii, radioterapii stereotaktycznej frakcjonowanej (SBRT/SABR) bądź klasycznej formy radioterapii hipofrakcjonowanej.
U chorych z grupy pośredniego ryzyka o gorszym rokowaniu, wysokiego ryzyka oraz bardzo wysokiego ryzyka (wg NCCN) częstym wyborem jest połączenie klasycznej hipofrakcjonowanej radioterapii z tzw. dopromienieniem „boostem” okolicy gruczołu krokowego przy użyciu radioterapii interwencyjnej/ brachyterapii co może przekładać się na poprawę rokowania zarówno pod względem czasu całkowitego przeżycia (OS), czasu wolnego od progresji (PFS) czy czasu wolnego od przerzutów (MFS).
U chorych z rozpoznaniem przerzutów klasyczne postępowanie zależy m.in. od ich ilości i momentu ich wystąpienia. Może obejmować zarówno radioterapię okolicy gruczołu krokowego jak również tzw. ablację ognisk przerzutowych przy użyciu radiochirurgii/ radioterapii stereotaktycznej frakcjonowanej.
U Pacjentów z masywnym rozsiewem radioterapia jako forma leczenia paliatywnego może być stosowana na ograniczony obszar/ wybraną lokalizację bądź w postaci tzw. napromieniania połowy ciała (HBI) w zależności od rozległości choroby oraz występujących objawów.
Radioonkolodzy uczestniczą w procesie terapeutycznym chorych na raka gruczołu krokowego na KAŻDYM etapie choroby.
Wachlarz stosowanych metod/ technik radioterapeutycznych, które radioonkolog ma w swoim asortymencie jest duży. Każda sytuacja kliniczna wymaga uwagi, oceny wskazań/przeciwwskazań, możliwości technicznych jak również uwzględnienia preferencji chorego.
Dobra relacja lekarz-Pacjent, kontakt lekarza z Pacjentem i Pacjenta z lekarzem, wzajemne zaufanie jest kluczowe podczas procesu terapeutycznego.
Wielu Pacjentów ceni sobie fakt, iż może przejść przez cały proces terapeutyczny związany z radioterapią u jednego lekarza radioonkologa, który dysponuje możliwością stosowania technik zarówno radioterapii z pól zewnętrznych (EBRT w tym SBRT), jak również radioterapii interwencyjnej/ brachyterapii.
Osobiście również doceniam fakt możliwości korzystania z pełnego wachlarza technik/ metod radioterapeutycznych, co jest niezmiernie pomocne w wielu skomplikowanych klinicznie przypadkach, z którymi się na co dzień spotykam.
Jestem ogromnym zwolennikiem, i uważam, iż powinno się sprzyjać i stwarzać możliwości, każdemu chętnemu radioonkologowi, do jednoczasowego rozwoju i pracy zarówno z metodami/ technikami radioterapii z pól zewnętrznych (EBRT) jak również radioterapii interwencyjnej/ brachyterapii.
Nie jest to oczywiście łatwe i wymaga wytężonej pracy. Nasz zawód, wymaga nieustannej aktualizacji/ sprawdzania, potwierdzenia swoich umiejętności w celu optymalizowania naszych (lekarz i Pacjent) efektów terapeutycznych.
Właśnie w tym celu w tym roku odbyłem 3 dodatkowe kursy dotyczące diagnostyki i zastosowania różnych metod radioterapeutycznych u chorych z rakiem gruczołu krokowego.
Kursy odbywały się pod patronatem ESTRO (Europejskiego Towarzystwa Radioterapii Onkologicznej) oraz ESU (European School of Urology), były multidyscyplinarne (uczestniczyli w nich również koledzy urolodzy, patolodzy, radiolodzy, onkolodzy kliniczni) i na bardzo wysokim poziomie.
